Saturday, October 2, 2010
მერე... მერე... მერე, ოდესმე... დაღამდება და გათენდება... დღეს სიჩუმეა, უძრაობა და...
დღეს წამია შეკიდული კედლის საათზე.
არმად ნასროლი ყველა სიტყვა მეწვეთება წაბილწულ სულზე გაბრაზებით შენიღბული სინანულის მოსაკვდინებლად.
რა ვქნა, მრავალჯერ გაყიდული ჩემი თავიც რომ მენანება?! არა იმიტომ, რომ გამყიდეთ, ჩემად თქმულნო, არა!.. იმიტომ, რომ გამაიაფეთ... მერამდენედ უდარდელად გამანიავეთ.
ქართულში არის ორი სიტყვა - გვერდით და გვერდზე... კომბინაციაც შესატყვისი - გვერდით დგომა, გვერდზე გადგომა. ბევრს ეს სიტყვები ხან ეშლება, ხან ვერ ხედავს განსხვავებას და მერე უკვირს, რატომ არ იქნა მიღებული დაგვიანებით მოთხოვნილი (!) პატიება, ანდა ერთ ხაზად მიჯღაბნილი - ”მეგობარო, როგორ გიკითხო”.
მოკლედ, არ მიყვარს გაჯანჯლება... თქვენის ნებართვით, მე ეხლა გავალ, სისხლს დავიბან პირი-სახიდან, თავსაც წამოვწევ, ალბათ წელში გავიმართები და გვერდზე გამდგართ რუდუნებით, პატივისცემით გეტყვით, ბუმბულად მოიხმაროთ თქვენი ”როგორ ხარ”... და მერე... მერე?.. თუ არ მიწყენთ, ბარტყებივით კარგად მეყოლეთ.
3 comments:
როგორი ნაცნობია, სამწუხაროდ ეს ყველაფერი ჩემთვის...
ლიკა, კვლავაც და კვლავაც შენი შემოქმედების უსაზღვრო გულშემატკივარი ვარ!
მე მომიტევე ჩემი კოჭლი ქართული.
me mianc vixrebi "sjobs gvian vidre arasdros"-ken, tumca kvelafers gaachnia...
ლიკა, არ ვიცი, ამ ბლოგს თუ ნახულობ კიდევ, მაგრამ იქნებ "შემთხვევით" შემოიხედო და გაიხსენო.
იმედია, კარგად ხარ, ძალიან კარგად და შენ გარშემოც კარგი ამბები ხდება :*
Post a Comment